Categorie: BLOG

Een hele dag feest in de Efteling, die dag open tot middernacht. Het was inderdaad een sprookje. Genoten!

PS foto genomen met een klein cameraatje, kleuren zijn niet helemaal lekker…maar daar ging het hier niet om;-)

Ciudad de las artes y las ciencias. De stad van kunst en wetenschappen. Dat was voor mij de trigger om naar Valencia te gaan. Niet wetende waar ik naar keek, kreeg ik bij het zien van een foto van het Ciudad op internet spontaan de gedachte: “waar is dit? daar wil ik heen om te fotograferen, wat gááf!!”. De in mijn mindset vastgeroeste impulsiviteit veroorzaakte diezelfde avond nog een boeking van een vliegticket – inmiddels alweer ruim een half jaar geleden of zo.

Valencia. De afgelopen dagen heb ik er rond gesjouwd met fototas en statief. Een stad, bijzonder groen, met name door het lint van veel verschillende bomen, struiken en bloemen dat door de stad gedrapeerd ligt. Deze kilometers-lange oase was ooit een rivier; vandaag de dag een gebied waar veel mensen hun rust, inspanning of ontspanning zoeken. Erg gave plek om te zien en te zijn.

Valencia. De werkeloosheid en crisis zijn er helaas duidelijk zichtbaar. Veel leegstand, slooppanden, jonge en oudere mensen die hele dagen in de parken in de stad “hangen”. Bijzonder opvallend veel ontsierend graffiti, geen straat is ervan vrij gebleven.

Valencia. Een stad met vele gezichten. Een sfeervol historisch centrum met veel authentieke tapasbarretjes en een heerlijk strand met moderne clubs en loungebars.

Een perfect appartement was het, waarin ik verbleef, geboekt via www.airbnb.nl. Een complete woning, waar normaliter eigenaresse Carmen in woont. Ze had zelfs gezorgd voor een gevulde koelkast.

Vijf dagen mocht ik snuiven aan de Spaanse cultuur van een veelzijdige stad. Een mooie herinnering rijker.

Toeval bestaat niet. Onlangs ontving ik een mailtje met de vraag of ik foto’s wilde maken voor de website van een verpleegtehuis. De man die het mailtje stuurde weet dat ik vrijwillig foto’s maak tegen betaling van een kleine bijdrage voor kanjerketting.nl en dacht dat ik wellicht wel interesse zou hebben. Zeker wel! Helemaal toen ik erachter kwam dat het het verpleegtehuis betrof waar mijn moeder voor ingeschreven staat.

Onlangs heb ik de hele dag meegelopen in het tehuis. Samen met Anneke, een onwijs aardige dame die het ook leuk vond om eens op een andere manier naar haar werkplek te kijken dan “normaal”. Ik begrijp wat ze bedoelt; sinds ik fotografeer kijk ik letterlijk anders naar de wereld. Dat is wat fotografie me überhaupt al opgeleverd heeft.
Het overdrachtmoment van de verpleging, de keuken, de receptie, een huiskamer voor de dementerende bewoners, de appartementen van de bewoners die nog zelfstandig kunnen wonen, de wasruimte….overal mocht ik komen en alles mocht ik meemaken. Ik heb meneer Meester mogen ontmoeten; de man van de receptie die nagenoeg zijn hele werkzame leven verbonden is aan het tehuis. Een boeiende man. Ik heb erg gelachen met meneer B. Meneer B is oud-marinier en vond het geweldig om Anneke en mij in zijn appartement te ontvangen. Een goede fles port werd open getrokken, 3 glaasjes stonden klaar voor de ontmoeting, waar we volgens mij alle drie erg van genoten hebben. Een dagje van zorg en welzijn. Een dag waarna ik me nog meer zorgen maak over alle bezuinigingen die voorspeld zijn voor de zorgsector.

Een onwijs leuke en bijzondere dag, een cadeaudag. Dank Anneke, dat ik een dagje mee mocht lopen!

Een fotoserie met de zelfontspanner. Erg gelachen. Fototechnisch is het geen beste foto, door de te harde zon en schaduw. Maar wat kan mij het schelen, wat een gave herinnering hebben we er mee vast gelegd! Een trip om nooit te vergeten.

Drie dagen Rome en 3 dagen Toscane. Veel te kort, per definitie. Regen, hagelbuien, mist, warmte en zon. Met elkaar, tot elkaar, naar elkaar; samen. Samen genieten is zoveel mooier dan alleen.

De zon in al haar facetten, muziek, fotografie, beelden, boeiende steden, popconcerten, mooie vergezichten, cocktails, uit eten, dansen, spontane acties, warmte, what’s appjes, cappuccino, Italiaans ijs, de zee…..daarvan word ik stuk voor stuk allemaal erg blij! En nu ik al dat moois kan delen met iemand die er ook erg van geniet is het dubbel zo gaaf!

Het paasweekend Parijs was heel erg relaxt en megaleuk, de vakantie in Zuid Frankrijk èrg gezellig en heerlijk warm! Over een paar weken staat Rome op het programma. Rome, een onwijs mooie stad die bol staat van cultuur. Een stad die klopt. Waar het heerlijk warm is. Waar het ijs en de cappuccino goddelijk zijn. Waar je ècht een keer moet zijn geweest in je leven – naar mijn bescheiden mening. Waar het superleuk blijft ook al kom je er voor de 4e keer. Na de dynamiek van de stad zoeken we nog een paar dagen de rust op in de Toscane. Ik heb nu al enorme voorpret.

Vorige week volgde ik een workshop “flitsen op locatie” van Martin Hogeboom. Er staan supergave foto’s van hem op zijn website en op facebook; Martin is professioneel fotograaf en doet veel aan bedrijfsfotografie en reclamefotografie. Gebruik maken van bestaand licht en flitslicht, was het thema. Daar ben ik erg in geïnteresseerd want ik wil graag foto’s leren maken van modellen op locatie.
Heel gaaf was het om te werken met een prof fotograaf en dito model. Bij de kennismakingsronde moest ik even slikken; ik bleek de enige amateur-plaatjesmaker te zijn. Aan de andere kant….tennissen tegen iemand die veel beter speelt is veel leuker en leerzamer dan spelen tegen iemand die geen bal terug slaat.

Onlangs ben ik benaderd om bejaarde mensen te fotograferen voor de website van een verpleegtehuis. Een heel andere tak van sport maar zeker niet minder leuk. Het blijft een leuke bezigheid, fotografie. Zó veelzijdig. Zó spannend. Zó ontspannend. Wordt vervolgd!

Onlangs kreeg ik van Ingrid een lief mailtje….of alles wel goed gaat want het is alweer een tijdje geleden dat ik mijn laatst getikte blog de wolken in stuurde. Aha, dus Ingrid is die ene trouwe lezeres:-))

Ja hoor, het gaat goed met me. As usual verveel ik me geen seconde. Met moeders gaat het helaas niet zo goed, haar geestelijke conditie holt achteruit. Inmiddels staat ze ingeschreven voor een nieuw thuis in een mooi verpleegtehuis in Amersfoort. Er is echter een wachtlijst van 5 mensen. Er moeten eerst 5 mensen dood gaan voordat An kan verhuizen. Tja, dat klinkt cru maar zo is het feitelijk wel.

In het clubhuis gaat het ook oké….dynamisch als nooit tevoren; het zijn pittige & boeiende tijden in de retail.

Vandaag was het een heerlijke lentedag….de eerste sinds de aanhoudende winterkou. In mijn privéleven voelt het ook als lente. Ik geniet onwijs van elk moment dat ik samen met m’n lief, een hele gave, ontzettend spontane, leuke en voor mij bijzondere man doorbreng. We hebben inmiddels een aantal heerlijke, relaxte belevenissen meegemaakt en ook de komende tijd staan er een aantal hele toffe dingen op de planning.

Voor mij mogen het voorjaar en de zomer dit jaar héél lang duren.

Meestal ben ik rond 18:00 uur nog op het werk. Geen zin om in de file te staan en ik vind het heerlijk om ongestoord nog even wat productie te kunnen draaien aan het eind van de meestal hectische dag. Elke avond komt een vriendelijke, gesluierde mevrouw de prullenbak legen. Een vast ritueel; we groeten elkaar en wensen elkaar een fijne avond. Soms is er tijd voor een praatje. Als ik na het werk naar huis rij zie ik haar soms lopen, door de regen of kou. Op de een of andere manier intrigeert deze dame me. Wat is haar verhaal? Hoe ervaart ze haar leven? Afgelopen vrijdag kwam de mevrouw iets vroeger op de dag langs, vergezeld door een jong meisje. Met in haar handen een schaal met allemaal zelf gebakken lekkers. Ze kwam trakteren, omdat ze weg gaat. Omdat ze hoog zwanger is. Ze noemde me in gebrekkig Nederlands “een lieve mevrouw”. Ik ben onder de indruk. En schaam me dat ik niet eerder naar haar leven gevraagd heb.