Hip en trendy. Relaxte mensen. Mijlenver vooruit op het gebied van vegetarische, veganistische en biologische restaurants ten opzichte van Nederland. Graffiti en bierflessen. U-bahn, S-bahn, tram, bus en trein. Currywurst. Heel veel currywurst. En vooral ook De Muur. Berlijn heb ik ervaren als een indrukwekkende en leuke stad. Met een compleet eigen sfeer. De stad is doordrenkt van de muur. Overal kom je “Der Mauer” tegen. Uiteraard bij checkpoint Charlie, maar zeker ook in de Bernauer Straße, waar je letterlijk in de ogen kijkt van (foto’s van) mensen die bij de muur neergeschoten zijn. Plekken waar veel verhalen verteld worden in geschrift en in geluid. Bij East Side Gallery langs de rivier de Spree staat nog een flink aantal meters muur. Realiserend dat de stenen pas in 1989 afgebroken zijn, sta je versteld stil van het zien en horen van alle persoonlijke verhalen. Indrukwekkend. Het holocaust monument en de vele tegeltjes in de stad die doen beseffen dat ook vele Duitse mensen door de 2e wereldoorlog onschuldig vermoord zijn, hebben veel indruk op me gemaakt.
Zittend in een stadsbus zag ik een bejaard stel wandelen. De mensjes waren echt oud. De man liep wat moeizaam en werd ondersteund door zijn vrouw. Ik denk dat ze minstens 80 jaar oud waren allebei. Ik moest slikken van ontroering toen ik hen samen, elkaar innig omarmend, zag schuifelen. Ze staken een weg over via het zebrapad. Het voetgangerslicht was al lang weer rood, omdat het stel te langzaam liep. Mijn gedachten gingen met hen op hol. Wat hebben deze mensen allemaal mee gemaakt in hun leven. Aan welke kant van de muur hebben ze gewoond? Hoe hebben ze elkaar ontmoet? Hoe hebben ze de oorlog overleefd? Ik zal het nooit te weten komen. Maar het echtpaar paste voor mij helemaal in mijn beleving van de stad. Sterk, overlevend, liefdevol, elkaar respecterend en met een indrukwekkende levenservaring. Berlijn, wat mij betreft een echte must-see-city!
