Meestal ben ik rond 18:00 uur nog op het werk. Geen zin om in de file te staan en ik vind het heerlijk om ongestoord nog even wat productie te kunnen draaien aan het eind van de meestal hectische dag. Elke avond komt een vriendelijke, gesluierde mevrouw de prullenbak legen. Een vast ritueel; we groeten elkaar en wensen elkaar een fijne avond. Soms is er tijd voor een praatje. Als ik na het werk naar huis rij zie ik haar soms lopen, door de regen of kou. Op de een of andere manier intrigeert deze dame me. Wat is haar verhaal? Hoe ervaart ze haar leven? Afgelopen vrijdag kwam de mevrouw iets vroeger op de dag langs, vergezeld door een jong meisje. Met in haar handen een schaal met allemaal zelf gebakken lekkers. Ze kwam trakteren, omdat ze weg gaat. Omdat ze hoog zwanger is. Ze noemde me in gebrekkig Nederlands “een lieve mevrouw”. Ik ben onder de indruk. En schaam me dat ik niet eerder naar haar leven gevraagd heb.
