Het is maandagmiddag. Ik heb mezelf een vrije dag cadeau gegeven, omdat ik nog allerlei klussen te doen heb. Varierend van gaten boren om eindelijk eens die 8 fotolijstjes op te hangen tot het in de teakolie zetten van de onlangs aangeschafte tuintafel. Die ik met enige zweetdruppels van de oprit – alwaar de bezorger hem op een houten pallet gedropt heeft – via de keuken en de woonkamer door de tuindeuren naar de achtertuin sleep. Wie alleen is moet slim zijn – door onder elke poot een theedoek te leggen sleep je zo’n zwaar ding zonder te krassen over het parket…..alleen op de oprit en op het terras wil zo’n theedoek niet echt;-)
Die gaten boren, dat verloopt niet zo voortvarend. Nadat ik eerst uitgezocht heb welk soort boren, pluggen en schroeven ik moet hebben en ik die vervolgens bij de bouwmarkt heb gevonden (sodeju wat een keuze) kom ik tot de ontdekking dat de accuboor die ik heb, absoluut niet in staat is ook maar enige beweging in de muur te krijgen. Laat staan dat er een gat ontstaat. Wat ik ook doe, ook al gooi ik heel mijn 1 meter86 lichaam via die boor tegen de muur aan, die boor gaat werkelijk geen millimeter verder de muur in. Tja, tikkeltje jammer nou. Ik begrijp later van een vriend dat ik ergens een fatsoenlijke klopboormachine zal moeten lenen, anders komen die lijsten never nooit aan de muur. Ik geef eerlijk toe, ik heb nog nooit gaten in een muur geboord, maar dat zul je ondertussen wel door hebben;-). En geloof me, het gaat me lukken, echt wel!
De bel gaat en door het glas van de voordeur zie ik 2 leuke jochies staan. Ik schat hen zo rond een jaar of 7. “Mevrouw, heeft u een een heitje voor een karweitje?”. Ik smelt. Het is 2012 en er staan 2 jochies voor mijn deur die vragen naar een heitje voor een karweitje?!? Wat lief! Mijn hersenen schakelen.. wat kan ik hen laten doen zonder dat ik beticht word van kinderarbeid. En wat geef je kinderen van die leeftijd, waar zijn ze blij mee, wat is normaal?
Ik vraag hen wat ze zoal voor karweitjes kunnen doen. “Nou….euuhh…..de tuin snoeien?” zegt de een. Dat lijkt me wat pittig, om 2 van die jochies met een snoeischaar te laten rondstruinen, geen strak plan. Ik start de onderhandeling op. “Wat denken jullie van onkruid uit de tuin halen?” Ik zie aan hun gezichtjes dat dat karweitje niet echt in de smaak valt. “Wat vinden jullie zelf eigenlijk een leuk karweitje?” vraag ik. “Lege flessen wegbrengen, naar de glasbak en naar de C-1000, dat is wel leuk om te doen!” Deal! Ik heb nog wel wat leeggoed staan en jongens gaan met een tas met glas en plastic op pad. Ik beloof hen in ieder geval dat ze het geld van de lege flessen mogen houden. Als ze een half uurtje later terug komen met de lege tas, stop ik ieder nog €4,- in hun hand. Weet ik veel wat gebruikelijk is, maar ik vind het zo onwijs lief van die mannekes. Een glimlach van oor tot oor en elkaar aanstotend nemen ze de heitjes in ontvangst. Ik sluit met een grote grijns op mijn gezicht de deur en ga vrolijk verder met mijn eigen karweitjes.
14/10: inmiddels is het gelukt met die gaten. Ik heb genoten van de adviezen van vrienden, variërend van:
– “onverstandig, dat is mannenwerk”……(pffffff)
– “ik wil het wel voor je doen, geen probleem” (lief!!)
– “waarom wil je alles eigenlijk zelf doen, laat je helpen” (goede vraag, een prestigekwestie vrees ik)
– “ik ben trots op je” (lief!!)
– “alles lukt als je maar goed materiaal hebt” (geen garantie bij mij hoor, maar het helpt zeker!)
De gaten zitten in de muur, de fotolijsten hangen, de muur is voor de rest nog heel. Met dank aan Jeroen van wie ik de klopboormachine heb kunnen lenen ben ik weer een kluservaring rijker.