vrij in Toscane

Vrijdagochtend, 7:30 uur. De weersvoorspelling voor vandaag is slecht. Door de houten luiken voor de ramen in mijn slaapkamer heb ik geen idee of die voorspelling nu al werkelijkheid is. Een paar minuten later snuif ik met diepe halen Toscaanse zuurstof binnen. Wat een weelde om zo wakker te worden: uitzicht op de bergen, voorzien van wijngaarden en olijfbomen. Ik trek een spijkerbroek en een shirt aan, grijp mijn camera en ga lopen. Deze laatste dag wil ik volop benutten. Het kerkje dat ik in de verte boven op de berg zie, dat is mijn doel. Rust is hetgeen er om me heen hangt. In de verte worden bomen omgezaagd, er kraait een haan en ik hoor ergens op de achtergrond de trein naar Florence tuffen. Tussen de olijfbomen door loop ik de berg op. Bij het kerkje aangekomen word ik beloond met een prachtig uitzicht. Hier en daar blaft een hond. Dit soort momenten beleef ik het meest intens als ik alleen ben. Toscane ontwaakt en ik voel me vrij.

>