Help! Met mijn 1.86 m is het nooit zo’n pretje om opgekreukeld in een vliegtuigstoel te zitten. Als het even kan check ik online in en kies ik een stoel aan het gangpad. Tijdens het opstijgen en landen ben ik dan gegarandeerd van ruimte zonder dat mijn enkels stuk gereden worden door een opgejaagde steward(es) achter een karretje. Zodra het mag, gaat mijn stoel dan ook direct in standje “iets naar achter”, zodat mijn knieën niet in mijn nek maar op heuphoogte hangen.
Zo ook tijdens deze vlucht van Florence naar Amsterdam. Maar niet voor lang. De achterbuurvrouw klaagt. Ze heeft te weinig ruimte, omdat ze een baby op schoot heeft. Naast haar zit manlief en aan het raam zit hun zoontje van pakweg een jaar of 3, 4. Het joch kan niet normaal praten. Hij kan krijsen, janken, gillen en schreeuwen. Ook als hij niet jankt maar “praat” doet hij dat met een aantal decibellen waar menig muziekband op hoopt ze te mogen produceren tijdens een optreden. De oortjes van mijn iPod met muziek op stand “zo hard als je kan verdragen” houden het geschreeuw van het joch niet buiten mijn gehoorzone. Vader en moeder doen geen enkele moeite om kindlief iets minder hard te laten gillen. Ik begrijp dat als kindloos wezen niet zo goed. Je kunt je schatje toch wel leren om op normaal geluidsniveau te communiceren? Ik ken genoeg mensen met kinderen die dat wel voor elkaar krijgen. Die continu krijsen niet oké vinden en dat dan ook corrigeren. (Misschien oordeel ik als niet-moeder zijnde te snel, en nee, ik heb echt geen hekel aan kids, integendeel.)
Ik heb sterk de neiging om met de achterbuurvrouw te onderhandelen. “Ik zet mijn stoel recht mits jij zoonlief op een normaal niveau zijn geluid laat produceren in plaats van dat gegil”……
Waarom bedenkt trouwens niemand dat je een deel van een vliegtuig reserveert voor mensen met kinderen en dat er dus ook een deel is waar gillende kids streng verboden zijn? Met een geluidswal ertussen?
Watje als ik ben zet ik mijn stoel braaf recht overeind en onderhandel ik niet. Ik klaag niet eens over het gekrijs. Ik probeer me af te sluiten en me niet te ergeren. Ergeren kost veel energie, heb ik onlangs geleerd van een lieve vriendin en ik geloof dat meteen. Kan iemand me leren hoe ik de mens-erger-je-niet-stand in mijn hoofd kan activeren? De hele wereld-afsluitende oordoppen zijn ook meer dan welkom tijdens deze vlucht. Zucht.
