In mijn pubertijd had ik een beste vriendin: Ingrid. We zaten samen op het Atheneum in het Eijckhagencollege in Schaesberg, vandaag de dag is dat een deelgemeente van Landgraaf. Ingrid herinner ik me als een energieke, hele spontane meid, met wie ik vele uren op haar en mijn kamer heb doorgebracht, al kletsend elpees en singeltjes draaiend. Ingrid is destijds een paar keer mee geweest op vakantie naar Spanje en Frankrijk, toen ik nog met mijn ouders meeging. Dat vond ik geweldig leuk, ik zie ons nog zo op de camping in Spanje met onze witte korte jurkjes met sliertjes rondlopen daar. We gingen in Landgraaf samen naar zolderfuiven, en uiteraard waren die zolders aangekleed met blacklight en visnetten. Ik heb leuke herinneringen aan die tijd. Na onze schooltijd kreeg Ingrid verkering en een aantal jaren later vertrok ze met haar liefde naar Aruba. De vriendschap verwaterde. Vele jaren later, toen het internet zijn intrede had gedaan, heb ik een aantal keren haar naam gegoogeld want ik was toch wel erg benieuwd naar het hedendaagse leven van Ingrid. Ze was niet te vinden op het wereldwijde web.
Een aantal jaren geleden ontving ik op mijn verjaardag een kaart. Van Ingrid. Ik was stomverbaasd en zeer aangenaam verrast. Er bloeide een mailcontact op en samen hebben we digitaal vele herinneringen opgehaald. In het voorjaar van dit jaar hebben we elkaar ontmoet, 30 jaar na onze vriendschap zagen we elkaar weer. Wat was dat leuk! Heel bijzonder om de herinneringen van Ingrid en die van mij naast elkaar te leggen; beelden werden compleet. We hebben best veel overeenkomsten: vader overleden, moeder dementerend, geen kinderen. Die dag vloog voorbij, het voelde goed en als vanouds. 30 jaar zat ertussen. Bijzonder en waardevol.
Zondag ga ik naar Limburg. Samen met Ingrid ga ik een “tour de memoires” doen. Het ouderlijk huis van Ingrid, dat van mij, de school, de Brunsumse heide….ik ga het allemaal terug zien. Het zal overduidelijk een teken zijn dat ik oud word, dat ik het zo leuk en ook zo bijzonder vind om terug te gaan naar de plek waar ik opgegroeid ben. Herinneringen zullen spontaan bij me opkomen als ik mijn ouderlijk huis terug zie. Mooie herinneringen aan mijn ouders. Ik bereid me er op voor dat er veel veranderd zal zijn en dat de omgeving en de gebouwen er niet zo uitzien zoals ik in mijn geheugen heb geprent. Ik kijk er erg naar uit om voor een paar uur 30 jaar terug in de tijd te gaan. Om daarna weer vooruit te stappen naar het heden, een tijd die ik veel intenser en minder onbezorgd, maar daardoor zeker niet minder mooi beleef dan het verleden.
