Elke dag kom je wel goede doelen tegen. Mijn nieuwsgierigheid op facebook en twitter maakt dat ik regelmatig op sites geattendeerd word waarin gevraagd wordt geld te doneren. Die goede-doelen-websites hebben meestal een 2-ledige uitwerking op me. Enerzijds mijn kop-in-het-zand-reactie: “hou op met al die ellende, ik wil het allemaal niet weten want ik word er triest van en ik wil vrolijk door het leven”. Ja, ik geef het toe, dat denk ik af en toe echt. Mijn andere reactie is de steeds weer terugkerende bewustwording van het feit dat je een enorme mazzelkont bent als je gezond of zonder levensgrote zorgen door het leven wandelt. Die tweede reactie overheerst gelukkig meestal. Ik heb 2 goede doelen waaraan ik structureel doneer. Ik voel me dan ook totaal niet schuldig als ik de vriendelijke jongens en meisjes in de winkelstraat vertel dat ik geen tijd wil steken in het luisteren naar hun verhaal over het goede doel van dat moment. Soms komt er een goed doel langs, waaraan ik direct na het lezen erover, een eenmalig bedrag doneer. kanjerketting is zo’n goed doel. Bij het lezen van de verhalen op die website, werd ik behoorlijk geraakt. Overduidelijk geen kop-in-het-zand-reactie deze keer.
