2012 heb ik gebombardeerd tot het jaar van de portretfotografie. N.a.v. een oproep op facebook en deze blog hebben zich heel wat proefkonijnen aangemeld. Mensen met veel geduld, want dat heb je bij mij wel nodig. Ik heb tijd nodig om een foto “op te bouwen”. Om de juiste belichting te vinden, om te snappen waarom mijn camera doet wat ie doet, om te ontdekken wat het mooiste is aan het model.
Door mijn hobby ben ik anders gaan kijken. Ik merk dat ik altijd, waar ik ook ben, kijk of er mooie platen uit de omgeving te halen zijn, ook als ik mijn camera niet bij de hand heb. Tijdens de portretsessies bespeur ik ineens veel nieuws aan de mens. Afgelopen week kwam Rianne op fotoshoot. Een oud-collega aan wie ik 3 jaar lang leiding gegeven heb en met wie ik vele gesprekken gevoerd heb. Tijdens de shoot ontdekte ik haar schoonheid. Prachtige ogen en een prachtige mond. Nooit eerder was me dat opgevallen. En exact hetzelfde gebeurde ook bij Magda, William, mijn moeder, de buurkinderen. Allemaal unieke mensen. Met allemaal een schoonheid die ik eerder nog niet zo goed gespot had. Alleen daarom al is plaatjes schieten een geweldige hobby. Want wanneer heb je nou de mogelijkheid om zó dicht bij iemand te mogen komen dat je dingen ziet die je nog niet eerder ontdekt had? Waarbij je het mooiste uit de mens kan halen?