Afscheid en toekomstmuziek

Ik schreef er al eerder over. En nu schrijf ik er voor de laatste keer over. Mijn stoere partner in crime, waar ik een haat/liefde relatie mee had. Als ie het goed deed en er zin in had, was ik erg blij met mijn Dodge. Stoer, heerlijk hoog op de wielen, lekker muziekje, leuke lichtjes en heel veel ruimte. Aangezien ik veel ruimte om me heen nodig heb, beviel die bak me wel. Maar de tank werd steeds eigenzinniger en grimmiger. Hij viel zelfs spontaan uit op de snelweg. Waarbij zowel de rembekrachtiging als de stuurbekrachtiging ineens weigerden en geloof me, dat rijdt niet heel ontspannen. Zeker niet als je met 120 km over de weg sjeest en er niet zelf voor kiest om ineens uit te vallen. Ik viel zelf ook wel uit overigens, toen ik naar mijn gevoel minutenlang later stil stond, op een paar cm na tegen een benzinepomp. Mijn verbale toespraak was niet heel liefkozend. “Klaar, dit is echt de grens, die bak wordt me nog eens fataal, ik durf niet meer”. Dat was de tekst de dag erna, naar mijn leidinggevende, met daarbij het dossier van alle mankementen van de auto, op diverse A4-tjes geprint. Ik ben erg blij dat mijn baas een flinke partij inlevingsvermogen heeft en akkoord gaf om afscheid te nemen. Momenteel rijdt deze dame tijdelijk in een best wel veilige Volvo. De wagenparkbeheerder vindt mij een bijzonder lastig mens, want nu wil ik graag winterbanden onder deze interimbak. Dat vindt de beheerder te duur voor een tijdelijke auto. Te duur? Hoe bedoel je, ik wil gewoon zo veilig mogelijk rijden en het wordt een barre winter zegt Piet!! Beheerder ligt een beetje dwars dus Ven vervolgt haar strijd. Ik baal dat ik over zoiets geweldig leuks als een lease-auto, zoveel strijd moet voeren. Ondertussen mocht ik een nieuwe auto bestellen. Dat bestellen van een nieuwe auto vind ik nog steeds zo waanzinnig gaaf en zo extreem decadent. Zomaar via internet een auto samenstellen en met een muisklik bestellen. Alsof het een bouwpakketje is van een paar euro. Als alles volgens planning loopt en rijdt, mag ik vanaf eind januari in een prachtig maanlichtblauwe spiksplinternieuwe mega-gave auto rijden. Die ik met veel enthousiasme en euforie (een bijna-jarig kind is er niks bij) in 2 avondjes internetten heb uitgezocht. Met klasse muziekboxen er in. En veilige winterbanden er onder. Wauw!!