Dag 1 donderdag 15 september.
Mijn reis vandaag bestaat uit 5 delen: de bus, de trein naar Schiphol, de vlucht naar Parijs, de vlucht van Parijs naar Malaga en de autorit naar San Pedro de Alcantara.
Het begint in pittig tempo in deel 1: rennen, de bus is 6 minuten eerder dan de planning aangeeft, kan dat ook al? En nee, ik heb niet verkeerd gekeken;-)
De trein van Amersfoort naar Schiphol gaat helemaal prima. Beetje veel mensen, zoals een goede spits betaamt. Ik kan nog net een plekkie vinden.
Schiphol: hey, da’s nieuw! Zelf je koffer inchecken? De volgende bezuinigings-slag van KLM. Ik heb al online ingecheckt, nu ook mijn koffer zelf in een apparaat stoppen en labelen. Er staan lange wachtrijen, dit gedoe duurt veel langer dan voorheen, maar er is geen keuze. Menselijk contact wordt uitgebannen. Vind ik dit leuk? Nee, dit gaat me iets te ver. Alles gaat vandaag een beetje trager lijkt wel, bij de douane wordt elke tas van me letterlijk overhoop gehaald. Tot mijn verbazing wordt zelfs mijn camera onderzocht. Ik mag 3 x door het poortje op en neer wandelen en word vervolgens alsnog gefouilleerd. Beetje vreemd en het vraagt veel tijd en vooral geduld. Jammer, er is geen tijd meer om rustig rond te kijken of koffie te leuten, ik loop direct naar de gate. Twee uur voor vertrek binnen zijn is op deze manier nog tekort. Volgende keer vanuit Rotterdam of Eindhoven?
De vlucht naar Parijs met Air France gaat goed, maar wel met vertraging.
Daarom moet ik als een idioot rennen om de volgende vlucht te halen, ik heb echt geen seconde tijd over. Weer opnieuw door de douane, veel gedoe, half uitkleden en snel verder rennen. Met bonkend hart door mijn matige conditie stuiter ik als een van de laatste passagiers het vliegtuig in. De komende 2,5 uur heb ik de tijd om uit te hijgen.
Aankomst in Malaga.Bij de bagageband is het akelig leeg als ik – als enige – nog op mijn koffer sta te wachten. Blijkbaar heeft mijn bagage de transfer niet gehaald. Lekker dan. Formuliertje invullen en tja, misschien manana? Men kan niet traceren waar de koffer is, laat staan aangeven wanneer dat ding aankomt.
Kofferloos haal ik de auto op die ik gehuurd heb. Dat gaat lekker vlot, bij Avis. Een Audi A3, leuke auto! Even zoeken hoe ik weg kom van het vliegveld. Ik rij op de gok richting hotel, want aanvankelijk weigert de TomTomApp op m’n Iphone in alle toonaarden. Ik blijk later, zeer ongebruikelijk voor mijn doen, de goede richting te hebben gekozen.
Na een uurtje rijden en zoeken vind ik het hotel. De vriendelijke dame van de receptie zegt dat ze me geprobeerd heeft te bereiken. (Klopt inderdaad, maar mijn telefoon stond nog in de vliegstand). Het hotel blijkt overboekt en ik moet naar een ander hotel. Grrrrrrrrr!
Ik zeg dat ik even geen zin heb om opnieuw te gaan rijden en met de taxi word ik naar het andere hotel gebracht. Een prachtig 5***** hotel en ik krijg een enorme suite als troost. Echt over de top. Qua temperatuur is het niet echt weer voor laarzen en een lange broek. Laat staan gecombineerd met shirt met lange mouwen en een warm vest. Ik weiger om zo aan het zwembad te gaan zitten. Ik neem een taxi, vraag aan de chauffeur of hij me ergens kan droppen waar ik ondergoed, lenzen en shirtjes kan kopen. Ik word bij een waanzinnig groot en gaaf winkelcentrum afgezet door de taxi chauffeur. Letterlijk en figuurlijk want ik heb niet in de gaten dat hij de meter niet heeft aan gezet. En ik heb vooraf geen prijsafspraak gemaakt. Sukkel! Tja. Op de terugweg doe ik het beter. En betaal ik de helft. Ik besef me gelijk weer dat ik scherp moet zijn als solo-reiziger.