Een aantal jaren heb ik het gedaan. Een keer of vier per jaar tikte ik over mijn belevenissen en mailde dat naar een flink aantal oud-collega’s, kennissen en beperkt aantal vrienden. Omdat ik dacht dat ze dat leuk vonden. Na 3 jaar was ik ervan overtuigd dat mijn belevenissen alleen nog maar aandacht trokken van de delete-knop. En dat de ontvangers van mijn zogenaamde memo me eigenlijk wel heel erg sneu vonden. Zo’n zielige single – want het laatste verhaaltje dateert uit de tijd dat wederom bewezen werd dat samenwonen geen kernkwaliteit van me is – die zichzelf verveelt en daarmee ook anderen. Die niemand heeft om tegen aan te kleppen maar waarschijnlijk wel een coach die veel geld vangt voor het advies om vooral veel van je af te schrijven. Ik kan je geruststellen. Geen coach. Geen seconde verveling.
De afgelopen maanden werd me gek genoeg – na 1,5 jaar stilte – herhaaldelijk de vraag gesteld wanneer ik weer eens zou gaan tikken. Dat veroorzaakte bij mij wel wat Alice-momentjes. Hoogst verbaasd en verrast was ik dat blijkbaar mijn belevenissen niet door iederéén direct gewist werden in het verleden. Een enkeling wist zelfs een deel van mijn tekst te reproduceren. (Je kent me, ik wil wel bewijs!). Dus zie hier het resultaat van mijn toenemende zelfvertrouwen dat lichtelijk doorgeslagen is naar arrogantie. Opnieuw ga ik je vermoeien met verhaaltjes. Ik ben als het ware ingeblogt. En jij ook, als je dat tenminste wil. Want het voordeel is dat je de link die ik je regelmatig ga sturen, niet hoeft aan te klikken. Structureel niet, of af en toe niet of nooit niet. Jouw keuze.
Ik heb nog geen idee waarmee ik je ga vermoeien. Ik heb tekst in mijn hoofd voor meters blog per dag. Maar dat ga ik je niet aandoen. Ik ga een voorkeuze maken. Waar heb ik dat meer gehoord? En ik ga voor bijzonder eenvoudig. Ook die tekst komt me bekend voor. Mocht je denken personen of situaties in mijn blogs te herkennen, dan klopt je vermoeden. Want ik ga niet geheimzinnig doen of personages verzinnen. Mocht je zelf niet beschreven willen worden, dan lees ik dat wel. Misschien wel te laat.